INTEGRACYJNE DZIAŁANIA WYCHOWAWCZE

 

 ELEMENTY  INNOWACYJNE PROGRAMU WYCHOWAWCZEGO
SZKOŁY PODSTAWOWEJ Z ODDZIAŁAMI INTEGRACYJNYMI NR 111 W ŁODZI

 

 

 

WPROWADZENIE

 

Szkoła Podstawowa nr 111 realizuje program wychowawczy,  w którym  przyjęto m.in. następujące cele:

 

- integrowanie zespołów klasowych poprzez rozwój samorządności i rozwiązywanie bieżących problemów;

-modelowanie osobowości uczniów poprzez kształtowanie właściwych postaw wobec siebie i innych oraz umiejętności analizowania różnorodnych zachowań;

-kształtowanie umiejętności określania i realizowania zobowiązań wobec społeczności, której jest się członkiem;

-wskazywanie różnorodności zjawisk społecznych, ich wartości i ocen, wyzwalając w ten sposób różne formy aktywności uczniów;

-rozwijanie zasad tolerancji, wyrozumiałości, serdeczności i wzajemnej pomocy wobec ludzi niepełnosprawnych ( Program Wychowawczy SP nr 111, s. 1, pkt. 2, 3, 5, 6, 9 ).

 

                W roku szkolnym 2002/2003 ( II semestr) założono wprowadzenie elementów innowacyjnych do istniejącego programu wychowawczego szkoły. Skoncentrowano się przede wszystkim na działaniach mających na celu integrację zespołów klasowych i całej społeczności uczniowskiej.

 

                 Pojęcie integracji oznacza zespalanie się, scalanie, tworzenie całości z części. Proces integracji grupy zależy od atrakcyjności owej grupy dla jej członków. Jednym z elementów kształtujących atrakcyjność grupy jest umożliwienie zaspokojenia potrzeb psychicznych jej członków. Do potrzeb psychicznych należą m. in.: potrzeba przynależności, uznania, akceptacji , prestiżu, doznawania wsparcia ze strony innych. Poprzez realizację zadań grupowych, które umożliwiają zaspokajanie wymienionych potrzeb oraz odegrania znaczącej roli  w grupie, stwarza się szansę włączenia do zespołu dzieci izolowanych, mniej akceptowanych, którymi często stają się dzieci niepełnosprawne (obecnie już dość liczne w naszej szkole ze względu na charakter naszej placówki). Tak więc grupa daje szansę zaistnienia dzieciom odsuniętym na margines życia klasowego, a przez to powoduje wzrost ich samooceny, zwiększenie poczucia własnej skuteczności, zapobiega kształtowaniu poczucia bezradności. Z kolei dla dzieci akceptowanych społecznie, uczestnictwo w działaniach zespołowych stymuluje aktywność na rzecz grupy, pobudza do działań opartych na wzajemnej pomocy.